Πως γίνεται ο άνθρωπος που υποτίθεται θα σε έκανε χαρούμενο, να σε πληγώνει περισσότερο απ' όλους; Να σε καταστρέφει; Είναι υπέροχο να χάνεσαι στην αγάπη αλλά όχι να χάνεις τον εαυτό σου. Μερικές φορές νιώθω λες και θέλω να πετάξω, να φύγω, και κάποιος με έχει δέσει σαν μαριονέτα και κινεί τα νήματα όπως θέλει εκείνος. Νιώθω λες και κάποιος με κρατάει πίσω απο τη δική μου ζωή. Σαν να μου έχουν κλέψει τα όνειρα και τα έχουν αντικαταστήσει με άλλα, πιο "σωστά". Όταν έρχεται όμως η ευκαιρία να φυγώ, να προχωρήσω μπροστά, πότε δεν το κάνω, πάντα κάτι με τραβάει πίσω. Φόβος; Αγάπη; Περιέργεια; Δεν είμαι σίγουρη τι ακριβώς αλλά είμαι σίγουρη ότι κάθε φορά είναι η σωστή επιλογή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου