Πως γίνεται να κάνω πράγματα αλλόκοτα; Να είμαι μεθυσμένη αλλά να ερωτεύομαι εσένα, να καταστρέφω για λίγο τον εγκέφαλο μου αλλά να φιλάω εσένα. Να χάνω ένα άτομο αλλά να ξέρω ότι έχω εσένα. Εσένα που με κρατάς όταν είμαι μεθυσμένη και με μαγεύεις με τα φιλιά σου, εσένα που καθώς φτάνω στην πόρτα του σπιτιού μου δεν θέλεις να με αφήσεις να φύγω, εσένα που με αναζητάς την επόμενη μέρα και εμένα που νιώθω ότι νοιάζεσαι. Εσύ, που ανυπομονούσες τόσο πολύ να με δείς ξανά και να με αγκαλιάσεις σαν τη πρώτη φορά, πως γίνεται να έχεις αλλάξει τόσο; Πως γίνεται να μη σε νοιάζει πια; Πως γίνεται να σε θέλω ακόμη; Καθώς όμως έχω χρόνο να το σκεφτώ θυμάμαι ότι οι κακές στιγμές υπάρχουν για να με προστατέψουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου