Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015

Δεν ξέρω, και δεν θέλω να μάθω.

Δεν ξέρω. Απλά δεν ξέρω. Οι λέξεις μοιάζουν μουτζούρες, σκορπισμένες προτάσεις χωρίς νόημα. Θα το μάθουμε στη πορεία είχες πει. Το χάος στο κεφάλι μου κυριεύει. Δεν ξέρω και δεν θέλω να μάθω. Αδιαφορώ, αγνοώ. Όχι γιατί δεν με νοιάζει, αλλά για να προφυλάξω ότι καλό ένιωσα και νιώθω. Γράφω, γράφω, γράφω αλλά δεν καταλαβαίνω πια τι γράφω. Νιώθω τη ζάλη παντού γύρω μου, σε όλο μου το σώμα. Μερικές φορές με λυτρώνει, άλλες με σκοτώνει. Τι προτιμώ αυτή τη θολούρα, γλυκιά μου, με αγκαλιάζει. Όλα είναι στο μυαλό μου, μπερδεμένο μείγμα, ίσως αυτό να είσαι και εσύ, ίσως να είσαι μια ανάμνηση. Τα μάτια μου κοιτάνε αλλά αρνούνται να δουν. Χάος, μόνο αυτό, χάος σαν εσένα. Ήσουν καταιγίδα που με γιάτρεψε, και τώρα βυθίζομαι πάλι. Λόγια χωρίς νόημα για κανένα. Δεν ξέρω, και δεν θέλω να μάθω.

Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2015

Φεύγω μπροστά με φόρα.PLAY.

Η ζωή μου. Και η ζωή σου. Δυό ζωές που έγιναν ένα και μετά 2,3,4,5,6, όσπου χάθηκαν στο πλήθος. Ψυχές που δεν αγαπάνε, δεν νιώθουν, απλά βλέπουν. Παρατηρούν και προσπαθούν να καταλάβουν. Rewind, pause, forward, play, rewind, play, forward, pause, play, STOP. Και όταν έρθει εκείνο το τέλος πόσο έτοιμος είσαι να το ζήσεις; Εσύ από πόσους μπορείς να κρυφτείς; Μπορείς να πεις όσα ψέματα θέλεις στους άλλους, αλλά πόσα ψέματα μπορείς να πεις στον εαυτό σου; Rewind, pause, forward, pause, play. Τα μάτια μου έμαθαν, τα πόδια μου δεν με κρατάνε. Το νιώθω, με τραβάει πίσω, με τραβάει. STOP. Φεύγω μπροστά με φόρα.PLAY.!

Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2015

Το μυαλό θα γυρίζει πάντα πίσω.

Πλησιάζουν οι μέρες. Πλησιάζουν οι μέρες που θα φύγω επιτέλους. Ήρθε η ώρα να απομακρυνθώ από όλους και όλα, από όσα με πλήγωσαν, από όσα με κατέστρεψαν, ήρθε η ώρα να φύγω. Το ξέρω, όσα χιλιόμετρα μακριά και να πάω το μυαλό θα γυρίζει πάντα πίσω, στην ανάμνησή σου, στις αναμνήσεις γενικά. Αυτή τη φόρα όμως είναι έτοιμο να παραδοθεί σε νέες καταστάσεις, σε νέες εμπειρίες, σε πράγματα που ακόμα μου είναι άγνωστα. Όσο για τη καρδιά; Θα έρθει και αυτής η ώρα της, αλλά όχι ακόμα. Μου αρέσει το χαμόγελο που προκαλεί στο πρόσωπο μου αυτή η φυγή, όλη αυτή η χαρά, τη γουστάρω. Επιτέλους. Φεύγω.