Και έρχεται η μέρα που απλά κουράζεσαι, που δεν θέλεις να προσπαθήσεις άλλο. Μέσα σου καταστρέφεσαι απο την απουσία αλλά δεν αντέχεις να δώσεις άλλα. Τότε τι γίνεται; Βάζεις το πιο ωραίο σου χαμόγελο και συμπεριφέρεσαι σαν να μη συνέβει τίποτα, και τότε έρχεται το ποτό, και θυμάσαι όλα αυτά που έπρεπε να ξεχάσεις. Και με αυτόν που σκότωσε ότι ωραίο είχες μέσα σου τι γίνεται; Βλέπεις δεν υπάρχει το delete στο μυαλό μας για να χαθούν όλα μια για πάντα. Θέλω να βγώ, να φωνάξω, να νιώσει κάποιος αυτό που νιώθω, φοβάμαι όμως ότι κανείς δεν θα καταλάβει. Φοβάμαι πια, φοβάμαι εσένα, εμένα, το μέλλον, το κάθε τι ωραίο. ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ. Και όταν έρθει εκείνη η ώρα, όταν θα αδειάσει τελείως το μυαλό μου απο κάθε τι δικό σου,τότε θα σταματήσω να αισθάνομαι. Όλα εκείνα που μαζί σου είχα ξεχάσει, το ξέρω, θα επιστρέψουν. Σε θέλω δίπλα μου, αλλά, σε θέλω και όσο πιο μακριά μου γίνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου