Τουλάχιστον δεν νιώθω τη μοναξιά που ένιωθα μαζί σου.

Θέλω να φύγεις μακριά, να φύγεις απο εμένα. Μόνο εσύ έχεις τη δύναμη να με καταστρέφεις τόσο, άσε με να καταστραφώ μόνη μου, δεν σε έχω ανάγκη πια. Το κορμί μου αηδιάζει στο κάθε σου άγγιγμα. Είσαι ένας άγνωστος. Η ελευθερία πια μοιάζει σαν απέραντη θλίψη, αλλά τουλάχιστον δεν νιώθω τη μοναξιά που ένιωθα μαζί σου. Αυτή είναι η δική μου μοναξιά. Εξαιτίας σου έχασα τον εαυτό μου, κοίταξα εμένα πριν από 2 χρόνια και τρόμαξα να με αναγνωρίσω. Ίσως να είναι και καλό, θα γίνω ενας καινούριος άνθρωπος που αυτή τη φορά δεν θα αναγνωρίζεις εσύ! Θα έρθει η στιγμή που θα ντρέπεσαι για τη καταστροφή μου, και τότε θα χάσεις το μυαλό σου και θα θέλεις ξανά να σε σώσω αλλά έπαψα απο καιρό να είμαι ο φύλακας άγγελός σου. 

Μου έμαθες πολλά και ας μην ήσουν εδώ για πολύ..

Χάρε να ήσουν άνθρωπος.

Αν και κατα βάθος ξέρουμε ότι πρέπει να ζούμε τη κάθε μας μέρα σαν να ήταν η τελευταία, ότι δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει, χρειαζόμαστε κάτι να μας σοκάρει για να το συνειδητοποιήσουμε. Πέταξε ελεύθερος χωρίς ενδοιασμούς, μην αφήσεις το χαμόγελο να σβήσει απο τα χείλη σου. Έτσι ελπίζω να έφυγες και εσύ, καλό ταξίδι παλικάρι μου...