Ξυπνάς, χαμογελάς και προχωράς.

Μαγκιά είναι να μπορείς να δώσεις τα πάντα ενω δεν έχεις τίποτα. Να μπορείς να χαμογελάς, να γυρνάς τη πλάτη στα άσχημα και να λες θα τα καταφέρω. Μην γίνεις ένα με τους άλλους, μην αφήσεις το μίσος του κόσμου να σε παρασύρει. Κάνε τη διαφορά. Ξυπνάς, χαμογελάς και προχωράς. Μίλα, μίλα όσο είναι νωρίς, ή ακόμα και αν είναι αργά, είναι το πιο όμορφο πράγμα, το να δίνεις, έστω και να μην παίρνεις πίσω. Δεν έχει σημασία τι έχει γίνει και ποιός φταίει. Το "να προσέχεις" σε κάποιον που αγάπησες, δεν δείχνει αδυναμία, δείχνει το πόσο νοιάζεσαι, δείχνει πόση αγάπη κρύβεις μέσα σου, όχι για το συγκεκριμένο άτομο, αλλά για ολόκληρο το κόσμο. Δεν με νοιάζει αν είναι σωστό ή λάθος για τους άλλους, με νοιάζει το τι θέλω εγώ. Ζήσε ανάποδα. ΧΑΜΟΓΕΛΑ.!

Ίσως σε 'σενα δεν ψάχνω να βρώ αυτό που θέλω να γίνω αλλά αυτό που ήμουνα.

Ίσως σε 'σενα δεν ψάχνω να βρώ αυτό που θέλω να γίνω αλλά αυτό που ήμουνα. Αυτό που εσυ ποτέ δεν αποδέχτηκες, αυτό που προσπάθησες να φέρεις στα μέτρα σου. Τόσα όνειρα και τόσα πολλά που πήγαν χαμένα, που έμειναν μισά και που ακόμα αναρωτιέμαι αν όντως άξιζαν το κόπο. Τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα όπως λέει και το τραγούδι. Ίσως προσπαθώ να ξαναβρώ όλα εκείνα που με έδιωξαν για να σταματήσω ξανά να νιώθω, όλα αυτά που μου έδωσαν τη δύναμη να φύγω, όλα αυτά που ξέχασα στη πορεία. Παράξενο όταν το μυαλό επιλέγει να θυμάται μόνο τα όμορφα. Μερικές φορές μου παίζει παιχνίδια, το νιώθω και όμως δεν μπορώ να το σταματήσω, τη μια στιγμή είμαι εδω και την άλλη αλλού. Δεν ξέρω που θέλω να βρίσκομαι, ίσως και να ξέρω. Αυτή η εικόνα για το μέλλον με στοιχειώνει συνεχώς και η μοναξιά με πνίγει. Το μυαλό δεν ησυχάζει, δε γίνεται.