Ίσως σε 'σενα δεν ψάχνω να βρώ αυτό που θέλω να γίνω αλλά αυτό που ήμουνα. Αυτό που εσυ ποτέ δεν αποδέχτηκες, αυτό που προσπάθησες να φέρεις στα μέτρα σου. Τόσα όνειρα και τόσα πολλά που πήγαν χαμένα, που έμειναν μισά και που ακόμα αναρωτιέμαι αν όντως άξιζαν το κόπο. Τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα όπως λέει και το τραγούδι. Ίσως προσπαθώ να ξαναβρώ όλα εκείνα που με έδιωξαν για να σταματήσω ξανά να νιώθω, όλα αυτά που μου έδωσαν τη δύναμη να φύγω, όλα αυτά που ξέχασα στη πορεία. Παράξενο όταν το μυαλό επιλέγει να θυμάται μόνο τα όμορφα. Μερικές φορές μου παίζει παιχνίδια, το νιώθω και όμως δεν μπορώ να το σταματήσω, τη μια στιγμή είμαι εδω και την άλλη αλλού. Δεν ξέρω που θέλω να βρίσκομαι, ίσως και να ξέρω. Αυτή η εικόνα για το μέλλον με στοιχειώνει συνεχώς και η μοναξιά με πνίγει. Το μυαλό δεν ησυχάζει, δε γίνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου