Πήγα στο μέρος που πρωτογνωριστήκαμε, ήξερα οτι δεν θα σε δω αλλά μέσα μου δεν ήθελα να το πιστέψω. Σε έψαξα, αλλά δεν ήσουν εκεί, άδικα έψαχνα το πρόσωπο σου στο πλήθος, περνούσε η ώρα και εγω περίμενα, σε ένιωθα εκεί και ας μην ήσουν. Δεν μπορώ να συνηθίσω την απουσία σου, μου φαίνεται παράξενη, ίσως επειδή δεν σε είχα ποτέ πραγματικά. Σε νιώθω σαν άγνωστο και συνάμα σαν τόσο γνωστό. Περίεργη αίσθηση και όμως ωραία. Το ξέρω, κάποτε θα μου ξαναχαμογελάσεις.
