Θέλω να γυρίσω στα παλιά.

Τίποτα δεν συγκρίνεται με εκείνες τις βόλτες αργά το βράδυ μόνος στο αυτοκίνητο. Εγώ και οι σκέψεις μου, τίποτα άλλο. Και η μουσική, η στιγμή που ακούς το τραγούδι αλλά πραγματικά το ακούς. Αφήνεις τους στίχους να μπούν στο μυαλό σου, τους νιώθεις μέσα σου και τότε αντιλαμβάνεσαι τι πραγματικά λένε. Η βόλτα με το αυτοκίνητο είναι η ώρα με τον εαυτό μου. Μια απο αυτές τις νύχτες ήταν και η σημερινή. Ακούγοντας επανειλημμένα το ίδιο τραγούδι, θέλω να γυρίσω στα παλιά, το ένιωσα πραγματικά μέσα μου. Χάρη στην Θ. έχω συνδέσει αυτό το τραγούδι με το πιο ωραίο κομμάτι τις ζωής μου και τότε άρχισα να αναπολώ. Τα πιο ωραία ελεύθερα χρόνια της ζωής μου, που κανένας και τίποτα δεν είχαν πραγματικά αξία. Και σκέφτομαι, πως πέρασαν τόσο γρήγορα τα χρόνια. Χθές πέρασα απο το ίδιο παγκάκι με εκείνο του 2009, το σκηνικό ίδιο, αλλά κανένας δεν ήταν εκεί. Που πήγανε όλοι, που χαθήκανε; Η αλήθεια είναι ότι μου λείπουνε πιο πολύ απ'ότι θα έπρεπε. Υπάρχει όμως και εκείνη η συγκεκριμένη γιορτή που χωρίς να έχουμε συνεννοηθεί, κατα κάποιο τρόπο όλοι ξέρουμε ότι θα βρέθουμε εκεί και αυτό με κάνει να χαίρομαι. Μπορεί να μην μιλάμε πια αλλά τώρα που φεύγει σιγά σιγά ο Γενάρης, περιμένω εκείνη τη μέρα που θα τους δω και όλα θα γίνουν ξανά όπως τότε. Μόνο γέλιο και αυτοί, τίποτα και κανένας άλλος.