Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2015

Θα σε περιμένω ξανά, καληνύχτα..

Σε είδα, ναι, σε είδα. Είδα τα ματάκια σου, αυτό το όμορφο χαμόγελο σου. Σε είδα και ήσουν τόσο όμορφος, τόσο ήρεμος όσο ποτέ. Δάκρυσα. Ήθελα να σε αγκαλιάσω αλλά δεν μπορούσα, είναι νωρίς ακόμη για μένα είπες. Σου ψιθύρισα μου λείπεις, δεν ήθελα να το ακούσεις, δεν ήθελα να ξέρεις πως νιώθω, και όμως ήξερες, πάντα ήξερες. Και εσύ απλά με κοίταξες και τότε ηρέμησα. Μου είπες θα τα ξαναπούμε αλλά δεν μου είπες ποτε. Σύντομα; Δεν έμεινες για πολύ, δεν ήθελες να θυμάμαι. Πάντα σου άρεσε να με προστατεύεις, σαν το μεγάλο αδελφό, πάντα ήθελες να γελάω. Τώρα μην ανησυχείς, χαμογελάει η ψυχή μου όσο νιώθει τη δική σου. Δεν με άφησες, το ξέρω.
Λένε, τους φίλους δεν τους ξεχνάς όσα χιλιόμετρα και αν σας χωρίζουν. Δεν θα σε ξεχάσω όσος ουρανός και αν μας χωρίζει.
Σου είπα να καθήσεις ακόμα λίγο να τα πούμε, να τα πιούμε, χαμογέλασες και μου είπες, "κάποια μέρα.."
Θα σε περιμένω ξανά, καληνύχτα..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου