Δεν μιλάω για χαμένες αγάπες, ανούσιο.

Δεν μιλάω για χαμένες αγάπες, ανούσιο, αλλά για πραγματικές απώλειες. Για μάτια που ξέρεις ότι δεν πρόκειται να ξαναδείς. Δύσκολο να το εκφράσεις. Όταν σου παίρνουν αυτά που αγαπάς υποχρεώνεσαι να μάθεις, να μάθεις να υποφέρεις στα βουβά για να μην ενοχλήσεις τους άλλους. Και σιχαίνεσαι τον εαυτό σου που δεν πρόλαβες να πείς ένα αντίο, που δεν είχες δώσει μια ευκαιρία, γιατί δεν ήξερες, περίμενες την επόμενη φορά, που όμως δεν ήρθε. Αστείο το πως τα πάντα αλλάζουν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα,πώς μερικά γεγονότα μπορούν να αλλάξουν όλο σου το είναι, αστείο και τραγικό. Και όταν κοιτάς πλέον τον ουρανό δεν ψάχνεις να βρείς τ' αστέρια αλλά αυτά τα μάτια, και όταν δεν είναι εκεί τι να το κάνεις το πανέμορφο φεγγάρι;