Αυτό που φοβάμαι καμιά φορά είναι μην αδειάσω τόσο πολύ που να νιώθω γεμάτη.

Μου αρέσει να γράφω. Μου αρέσει να αδειάζω το κεφάλι μου σε λέξεις ανούσιες, να βγάζω τις κραυγές από μέσα μου σε προτάσεις που πολλοί δεν καταλαβαίνουν. Καθαρίζω τη ψυχή μου, τις σκέψεις μου, γιατί αν άφηνα όσα σκουπίδια με έχετε γεμίσει θα είχα τρελαθεί μέχρι τώρα. Τετράδια, μολύβια, άγρυπνες νύχτες, μόνο και μόνο για να ξεκινήσω καινούρια το πρωί. Αυτή είναι η τέχνη μου! Άλλοτε, μου αρέσει να γράφω για να γεμίζω το υπέροχο κενό μου, αυτό που αντανακλάτε στο χαμόγελό μου, έτσι το γουστάρω. Όταν υπερφορτόνομαι με συναισθήματα αυτόματα μετατρέπονται σε σκέψεις και μπάμ σκάνε στο χαρτί πριν σκάσουν στο μυαλό μου. Γέμισμα και άδειασμα, ατελείωτος κύκλος. Αυτό που φοβάμαι καμιά φορά είναι μην αδειάσω τόσο πολύ που να νιώθω γεμάτη. Τότε πως θα υπάρχει χώρος για τις αηδίες σας;