Δεν ξέρω. Απλά δεν ξέρω. Οι λέξεις μοιάζουν μουτζούρες, σκορπισμένες προτάσεις χωρίς νόημα. Θα το μάθουμε στη πορεία είχες πει. Το χάος στο κεφάλι μου κυριεύει. Δεν ξέρω και δεν θέλω να μάθω. Αδιαφορώ, αγνοώ. Όχι γιατί δεν με νοιάζει, αλλά για να προφυλάξω ότι καλό ένιωσα και νιώθω. Γράφω, γράφω, γράφω αλλά δεν καταλαβαίνω πια τι γράφω. Νιώθω τη ζάλη παντού γύρω μου, σε όλο μου το σώμα. Μερικές φορές με λυτρώνει, άλλες με σκοτώνει. Τι προτιμώ αυτή τη θολούρα, γλυκιά μου, με αγκαλιάζει. Όλα είναι στο μυαλό μου, μπερδεμένο μείγμα, ίσως αυτό να είσαι και εσύ, ίσως να είσαι μια ανάμνηση. Τα μάτια μου κοιτάνε αλλά αρνούνται να δουν. Χάος, μόνο αυτό, χάος σαν εσένα. Ήσουν καταιγίδα που με γιάτρεψε, και τώρα βυθίζομαι πάλι. Λόγια χωρίς νόημα για κανένα. Δεν ξέρω, και δεν θέλω να μάθω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου