Always remember that happiness is just around the corner. :)

When life puts you into trouble it's because life knows.
Trust in what is following, in the moments that are ahead of you. They are there to make the best out of you.
Just don't rush things, don't force situations to happen, don't obsess over people and unhealthy habits. Just don't rush life, let it flow smoothly.
It will all fall into place when they are supposed to.
They say when one door closes another one opens, but don't hurry to reach that door.
Take your time, explore the world around you, explore you, understand yourself, love yourself.
If you get to your door before you are ready then nothing will make sense. Give your mind space to refresh and grow, to get back all the positivity and smiles.
Wounds take time to heal but things always get better.
When you reach your door you will know, you will feel the happiness. You will not need to wonder if that is the place you are supposed to be. You will know.
You will fulfill your journey and arrive safely, full of experiences and knowledge in a new door that awaits for much much more.
And one day you will wake up, truly happy and thankful for what life has given you, and you will be grateful that you took your time to grow.
The future is always better from what we imagine, you might feel like drowning in sadness, that nothing makes sense, but trust in you, trust in the universe, in the positive energy and the smiles will come to you.
Always remember that happiness is just around the corner. :)

Δυο βήματα μπρός και ένα πίσω.

Έχουν αλλάξει τόσα πολλά και άλλα τόσα μένονται να αλλάξουν. Άνθρωποι έχουν φύγει και άνθρωποι έχουν έρθει. Δεν ξέρω πλέον τι πρέπει να συνηθίσω και τι πρέπει να αφήσω πίσω. Τίποτα δεν μοιάζει με αυτά που ήξερα, όλα αλλάζουν με ταχύτητα φωτός και αυτό με φοβίζει. Τελικά τίποτα δεν είναι δεδομένο και ότι σχέδια και αν έχεις σίγουρα η ζωή δεν συμβαδίζει με αυτά. Ότι είχα σαν καθιερωμένο τα τελευταία 22 χρόνια πρέπει τώρα να το ξεχάσω, να αφήσω πίσω μου συνήθειες που αγαπάω και να δεχτώ μια καινούρια πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που σίγουρα δεν διάλεξα εγω. Μερικές φορές θέλω να κλάψω για τα όσα άλλαξαν, μου λέιπουν, τα άτομα, οι αναμνήσεις. Ίσως να ήρθε η ώρα για καινούριες, και όσο πολύ το θέλω άλλο τόσο το σιχαίνομαι. Ταλαντεύομαι ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον, τόσο πολύ που μερικές φορές ξεχνάω να αγαπήσω το τώρα. Θέλω να παω μπροστά μα όλο γυρνάω πίσω, δυο βήματα μπρός και ένα πίσω.

Πάντα δικιά τους, ποτέ δικοί μου, ποτέ.

Έζησα μια ζωή στη σκιά των άλλων. Πάντα να βασιζόμουνα στους άλλους, δεν έμαθα ποτέ όμως. Πάντα έδινα όλο μου το είναι και περίμενα τόσα πολλά, δεν πηρά όμως ποτέ τίποτα πίσω, για φαντάσου. Και δεν αναφέρομαι σε σχέσεις ερωτικές, αυτά τα έχω εγκαταλείψει εδώ και καιρό. Μιλάω για φίλους, για ανθρώπους δικούς μου. Αστείο, 22 χρονών και δεν έχω ένα άνθρωπο να αποκαλέσω αληθινά δικό μου. Πάντα δικιά τους, ποτέ δικοί μου, ποτέ. Ίσως να με πληγώνει αυτό αλλά δεν το νιώθω, ίσως αυτό να με έχει κάνει τον άνθρωπο που είμαι σήμερα. Μου είναι αδύνατο να αναπτύξω σχέση με ανθρώπους για πάνω από 2 μήνες, 3 το πολύ, μετά κρασάρω, δεν έχω μάθει για πιο πολύ. Δεν έχω μάθει να δεσμεύω τις σκέψεις μου με άλλους και πλέον δεν γουστάρω. Πάντα, ένα βήμα μπρός και ένα πίσω. Δεν θα πω ψέματα, το προσπάθησα, αλλά πάντα με έσπρωχναν προς τα πίσω. Δεν έχω ταιριάξει ποτέ μου και πουθενά και αυτό με ζαλίζει μερικές φορές. Άλλες στιγμές απλά αδιαφορώ, δεν ενδιαφέρομαι, δεν με νοιάζει. Έζησα μια ζωή περιμένοντας αυτό το κάτι που δεν ερχόταν ποτέ. Νιώθω ότι πλέον η ύπαρξη μου δεν ταιριάζει εδώ, μερικές στιγμές απλά δεν συμμετέχω, κρατιέμαι σε απόσταση ασφαλείας και παρατηρώ ότι γίνεται γύρω μου. Νιώθω να πνίγομαι, θέλω να τρέξω έξω να πάρω αέρα, πνίγομαι, νιώσε με για λίγο. Φεύγω, αυτή τη φορά θα φύγω.

Τι είχαμε τι χάσαμε ε;

Το ξέρεις ότι φταίς και εσύ αλλά πότε δεν ρίχνεις ευθύνες στον εαυτό σου. Πάντα οι άλλοι, ποτέ εμείς!
Έχεις μάθει να μην αναλώνεσαι, να μην αγαπιέσαι. Ίσως το επέλεξες, ίσως να το συνήθισες. Κοιτάς τους άλλους στα μάτια και σπάνια βλέπεις κάτι που να σ' αρέσει. Δεν είσαι σίγουρος τι είναι αυτό που ψάχνεις. Έμαθες να μην πιστεύεις, ποτέ και τίποτα. Κάθε φορά η φυγή σου, η φυγή τους γίνεται και πιο ανώδυνη. Τι είχαμε τι χάσαμε ε;
Κάθε ξημέρωμα μια ακόμα επιτυχία. Πότε θα τελειώσεις επιτέλους τη λίστα σου;
Δεν βαρέθηκες; Δεν κουράστηκες; Δεν αηδίασες;
Σ' έχουν γαμήσει, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Έχουν κάνει το κορμί σου ενα δοχείο που μέσα πετάνε ότι απαίσιο τους έχει απομείνει. Φοβάσαι, σε νιώθω.

Φοβάσαι τον εαυτό σου, αυτά που σκέφτεσαι, αυτά που αισθάνεσαι. Κλειδώνεις τη φωνή σου για να μην σε ακούσουν. Λες θα περάσει και αυτή τη φορά. Κλείνεις τα μάτια για να μην κλάψεις. Εξατμίζεσαι. Σκορπάς τα κομμάτια σου.
Αξίζεις όμως να αγαπηθείς όπως εσύ γουστάρεις!

Γράμμα στον Αϊ Βασίλη.

Πλησιάζουν Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, τα γενέθλιά μου..μέρες χαράς. Δεν θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου να γράφει γράμμα στον Αϊ Βασίλη, νομίζω ποτέ δεν πίστευα σ'αυτόν, οι γονείς μου φρόντισαν να έχω επίγνωση της πραγματικότητας. Φέτος είπα να κάνω την αλλαγή, φέτος χρειάζομαι λίγο παραμύθι στη ζωή μου, λες και αυτό που μου έχουν πουλήσει μερικοί δεν είναι αρκετό αλλά αυτό είναι άλλο κεφάλαιο. Φέτος έχω ανάγκη από λίγη μαγεία. Σε μερικούς μπορεί να φανεί αστείο, για άλλους μπορεί να είναι κλισέ, κάποιοι μπορεί να το βρούν και ανούσιο, παιδικό ή ακόμη και εγωιστικό, δεν με νοιάζει όμως, το γράμμα είναι δικό μου..

Αγαπητέ μου Αϊ Βασίλη,
σίγουρα αν σου έγραφα αυτό το γράμμα πριν 2-3 χρόνια το μόνο που θα ζητούσα θα ήταν ρούχα,παπούτσια,βιβλία,καινούριο κινητό ίσως, άντε και καλούς βαθμούς στις εξετάσεις. Φέτος τα πράγματα όμως έχουν αλλάξει, όλα αυτά τα υλικά δεν μπορούν να με γεμίσουν πλέον, μερικές απουσίες έχουν αφήσει ενα μεγάλο κενό στη ψυχή μου και λίγη μαγεία θα μου έκανε καλό. Βλέπεις ποτέ δεν περίμενα να χάσω μερικά άτομα από τη ζωή μου, πάντα πίστευα ότι θα ήταν δίπλα μου, δεν είχα επίγνωση του θανατού, ίσως μέσα μου να πίστευα στο "για πάντα". Κάποιος όμως αποφάσισε να μου κάνει πλάκα, να με ταρακουνήση λίγο μπας και ξυπνήσω από το κόσμο μου. Κάποιος μου πήρε άτομα από δίπλα μου που ήταν μεγάλο στήριγμα στη ζωή μου, που έκαναν το κόσμο μου άνω κάτω και μου πρόσφεραν αγάπη,φιλία,κατανόηση, πράγματα που έψαχνα εδω και καιρό, άτομα που έκαναν εμένα ενα καλύτερο άνθρωπο. Το γνωρίζω ότι ακόμα είναι στο πλάι μου, απλά εγω δεν μπορώ να τους δω αν και το έχω μεγάλη ανάγκη. Γι' αυτό φέτος αγαπητέ μου Αϊ Βασίλη το μοναδικό δώρο που θα ήθελα να σου ζητήσω είναι να μου φέρεις αυτά τα αγαπημένα μου πρόσωπα, για μια μέρα μόνο. Να περάσω ξανά μαζί τους όμορφες στιγμές, να πάμε βόλτα, να τους πω τα νέα μου, να πιώ μαζί τους όσες παραπάνω μπύρες μπορώ, να με συμβουλέψουν, να τους αγκαλιάσω και να τους πω πόσο πολύ τους αγαπάω, πόσο πολύ μου λείπουν...και μετά μπορείς να τους πάρεις πίσω. Μου φτάνει μόνο αυτή η μια φορά και μετά θα αρκεστώ στα όνειρα μου..

Αν κοιτάξεις μέσα στη ψυχή μου ίσως και να το καταλάβεις.

Δεν μπορώ να μοιάσω σε εσάς, δεν θέλω να μοιάσω σε εσάς. Γεννήθηκα για να διαφέρω, δεν σας μοιάζω μ' ακούς; Οι φωνές στο κεφάλι μου έχουν άλλη συχνότητα, άργησα να το καταλάβω μα το έμαθα. Προσπάθησα να μπω στα καλούπια σας, προσπάθησα να μπω στις σκέψεις σας, μάταια όμως..τα μάτια μου έμαθαν να κοιτάνε διαφορετικά απ' τα δικά σας. Προσπάθησα να το κρύψω, να το αλλάξω μα τώρα που κατάλαβα πόσο πολύτιμο είναι το έχω αγαπήσει, το έχω κάνει ολόδικό μου. Ναι, δεν μοιάζω με αυτό που έμαθες επειδή τώρα είμαι πραγματικά εγω. Πάλεψα 21 χρόνια να μπω στο κόσμο σας μα πάντα έπεφτα έξω, μπορεί να σου φανεί και αστείο μα έτσι είναι, έτσι είμαι,
αν κοιτάξεις μέσα στη ψυχή μου ίσως και να το καταλάβεις. Θέλω να αγαπιέμαι με τη ψυχή δεν θέλω να αγαπάω με το σώμα. Δεν χαραμίζομαι σε μετριότητες για να αποφύγω τη μοναξια, γουστάρω να τα δίνω όλα ή τίποτα. Ξεγυμνώνω τη ψυχή και το μυαλό μου γιατί δεν αντέχω άλλο κρυφτό. Δεν κατάλαβα όμως ακόμα ποιό είναι το κακό του να διαφέρεις. Έχω τη δική μου τρέλα και μ'αρέσει. Ναι, είμαι η Ιωάννα και επιτέλους αγαπάω το είναι μου!

Θα σε περιμένω ξανά, καληνύχτα..

Σε είδα, ναι, σε είδα. Είδα τα ματάκια σου, αυτό το όμορφο χαμόγελο σου. Σε είδα και ήσουν τόσο όμορφος, τόσο ήρεμος όσο ποτέ. Δάκρυσα. Ήθελα να σε αγκαλιάσω αλλά δεν μπορούσα, είναι νωρίς ακόμη για μένα είπες. Σου ψιθύρισα μου λείπεις, δεν ήθελα να το ακούσεις, δεν ήθελα να ξέρεις πως νιώθω, και όμως ήξερες, πάντα ήξερες. Και εσύ απλά με κοίταξες και τότε ηρέμησα. Μου είπες θα τα ξαναπούμε αλλά δεν μου είπες ποτε. Σύντομα; Δεν έμεινες για πολύ, δεν ήθελες να θυμάμαι. Πάντα σου άρεσε να με προστατεύεις, σαν το μεγάλο αδελφό, πάντα ήθελες να γελάω. Τώρα μην ανησυχείς, χαμογελάει η ψυχή μου όσο νιώθει τη δική σου. Δεν με άφησες, το ξέρω.
Λένε, τους φίλους δεν τους ξεχνάς όσα χιλιόμετρα και αν σας χωρίζουν. Δεν θα σε ξεχάσω όσος ουρανός και αν μας χωρίζει.
Σου είπα να καθήσεις ακόμα λίγο να τα πούμε, να τα πιούμε, χαμογέλασες και μου είπες, "κάποια μέρα.."
Θα σε περιμένω ξανά, καληνύχτα..